شاید فقط آنانی كه خیانت همسر را لمس كرده‌اند بدانند كه آمدن یك رقیب به زندگی زناشویی چه طعمی دارد.

یك قلب برای چند نفر
روبه‌روی قاضی ایستاده است؛ قاطع و مصمم. وقتی یادش می‌آید كه چطور بعد از 10 سال زندگی، مرد خانه‌اش او را از یاد برد و با كسی دیگر پیمان عشق بست سیل اشك امانش نمی‌دهد و بغض ول‌كُنش نمی‌شود. شب‌های اول كمی دیر به خانه می‌آمد، هر شب نیم ساعت دیرتر از شب قبل اما وقتی او مثل همیشه اعتراض نكرد، دیر آمدن‌ها بیشتر شد، آنقدر بیشتر كه روز هم نمی‌آمد. دلش نمی‌خواست هیچ فكر بدی بكند، ولی مجبور بود به ندای باطنش جواب دهد؛ او بوی یك رقیب را خوب حس می‌كرد.

آن روز صبح زود كه سایه به سایه شوهرش از خانه بیرون آمد و چند كوچه تنگ و پیچ‌درپیچ را بی‌صدا دوید، آن روز كه در گرگ و میش صبح پشت سر مرد زندگی‌اش روبه‌روی یك خانه ایستاد و صدای نازك یك زن را شنید، آن ثانیه‌های تلخی كه با چشم‌هایش مرد مورد علاقه‌اش را بدرقه كرد و گریه امانش نداد هرگز از یادش نمی‌رود. او از همسرش هیچ چیز نمی‌خواست، مگر یك قلب مهربان كه سند شش دانگ منگوله‌دارش فقط به اسم او باشد. اما او این را از او دریغ كرد و حالا زن مقابل قاضی ایستاده است و تنها یك چیز می‌خواهد: «طلاق.»